Kara Kalem : Mehmet Mücahit Yurteri
Gitmelisin!
Gökyüzünün körpe şehrinden
Beklemek yorgun düştü
Mahrumdu zaman hikâyenden
Binbir Gece Masalı’na hazan düştü
Gitmelisin!
Yeryüzünü rüzgârın yaprakları sardı
Zaman her şeyi dağıttı
Mevsimler ruhumu sarmaladı sardı
Aşk bize en büyük ağıttı
Gitmelisin!
Gece geçmişin dizlerine uzandı
Hava saçlarımı okşar
Derin bir sessizlik içinde
Sokaklar çığlık çığlığa sana koşar
Gitmelisin!
Caddeler ayaklarının yükünü yüklendi
Siren sesleri felaketi haykırdı
Bir kadının kolları yalnızlığa çalındı
Ezgiler hikâyesini duyurdu
Gitmelisin!
Şeyda Bozkurt