Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Ölmesin Masumlar
Ölmesin masumlar, ağlamasın göz,
Artıp eksilmeyen öfke durulsun.
Dünyaya hükmetsin bir çift tatlı söz,
Kin, nefret yerine barış kurulsun.
Yok yere akmasın insanlardan kan,
Gözler ağlamasın, olmasın revan.
Boşanmasın ülke, kalkmasın kervan,
Emperyalist güçten hesap sorulsun.
Herkesin özgürlük olmalı hakkı,
Kimlere kalmış ki makamla mevki?
İnsanlar canından bıktı, inan ki,
Sorumlular kimse ceza verilsin.
Sevgiyle hoşgörü egemen olsun,
Birlik beraberlik huzura gelsin.
Hain düşünceler kahrolsun, ölsün,
Masuma uzanan eller kırılsın.
Kulağını tıkar burada çokları,
Hani nerde söyle insan hakları?
Dilerim kâfirin kurur kökleri,
Kendi bombasıyla kendi vurulsun.
Neyi bölemedi neden art niyet?
Yıllarca ödendi can ile diyet.
Ya Hızır’ı gönder ya yetiş, Kudret,
Kangrenli yaraya merhem sürülsün.
Neden bulunmuyor ortak bir nokta?
Ölenler öldüler, kalanlar şokta.
Ya Nebi, elini uzat, ver kalk da,
İnşallah huzurlu yola varılsın.
Bölücü örgütler çadırın çöksün,
Asırlardır ecdadıma hep yüksün.
Pinhan der: “Ya Rahman, sen çok büyüksün!”
Tecellinle gel ki yara sarılsın.
10.05.2024
Pinhan
