Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Karanlık Silüetler
Gözlerin kırpacağı kadardır yaşamak.
Kiminin şansı dudak uçuklatırken,
Kimileri ise geceye haykırır feryadını.
Aynı karından var olanların bile
Bambaşka yazılan kaderin sakinleri…
Ey İtiraz Bey; sakın sesini çıkarma!
Bu kalemin bir sahibi var, unutma!
Açık ağızla izlediğin hayatların
Hangisi kök saldı ki dünyaya?
Acıyan bir yer var, minnacık et parçası;
Sığar içine koca bir âlem, var ki…
Dağların bile sakındığı üç harfli,
Kimini lime lime terbiye ederken,
Kimisi canını sundu da kabul etmedi.
Manzarası bakışlar çeken,
Tabiatı damakta ılık bir muhallebi.
Gitse olmuyor, kalsa gönlüne sığmıyor.
Anlatsa, kelimeler cahil kalır.
Merdiveni olmayan, kasvetli gayri-ins evi:
“Gelsene…” dedi her biri.
Görüntü tanıdık, ruhları asla değil.
İyi ki içtim dua suyunu,
Bir varmış, bir yokmuş gibi…
İyi ki Allah var; her şeyin sahibi O idi.
Nurhan KARANFİL
4.07.2025
