Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Bir Avuç Vakar
Mevsimi dışında yenen bir meyve gibi tatsızdı ilişkiler,
Kabuğu parlak, içi kuru; ne lezzet var ne de özlem.
Birbirine selam vermeyen gözlerin ardında
İnsanlık, boş bir raf gibi unutulmuştu.
Bu çağın insanı değildim, biliyorum.
Karanlığı da, kararmış zihinleri de sevmeyeceğim.
Küçük bir çocuğun avuçlarındaki merhameti aradım;
Kaldırımlarda değil, kalplerde eziliyordu artık umut.
Nice vakar sahipleri satıldı pazarlarda,
İzzet bir bakışa feda, hamiyet unutuşa terk.
Edep, eski bir hatıra şimdi yalnız kitaplarda,
Ve hicran, bir med cezir gibi içimizde büyür hep.
Mahzun bir fezâ gibiyim yıldızsız, sessiz, sitemkâr.
Lügatlerden silinmiş sükûnetle bakarım zamana.
Çorak kalplerin hüküm sürdüğü bu çağda
Bir damla içtenliğe susuz kaldı kelâmlar.
Hasbelkader düşmüşüz zamansız sahnelere;
Ne rolümüz belli, ne sahici tarafımız.
Sükûtla anlattık en derin hüzünleri
Zira kelâm kifayetsiz, gözler en sadık yazardır.
Nurhan KARANFİL
19.06.2025
