Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Veda Nöbeti
Hercai bir nehir gibisin
Tutunamıyorum
Gönül deryasının kıyısında
Akıp giden zamanın bulanık dalgaları
Çehrenin kıyısına yansıdı.
Sözlerinin can yakan parçaları
Ciğerimin ortasına kor gibi düştü
Arkana dönüp bakmadan gitmek
Kalanın
İki büklüm olan yüreğine
Ayrılığın kör noktasını yerleştirdi.
Vedaların gizli tanıkları
Kelimeler, sessizlik nöbeti tuttu
Ellerinle yazdığın son mektup
Kanlı yazıların kırık satırlarına
Sayfaların beyazlığına, al olmuştu.
Yüreğin girdabına
Gözyaşların yağmurları çiselenirken
Beklemeyi yaren edindi.
Sorma artık bir çıkış yolu
Var mı diye!
Gitmek kolay olanı seçmekti
Oysa kalan
Vuslatın biletini çoktan kesmişti.
Hacer Taşdemir
