Şiir

Adımı Bilmiyorum Adımı bilmiyorum, şunu biliyorum Ben Doğu’nun en ücra köylerinden birindeyim Bir köyün delisiyim, öyle bilinirim Duvarlara ismimi hiç kazımadım Burada duvar yok, toprak var Toprağa değer biçen bir kazıkta da görmedim İsmimin baş harflerini bilmiyorum Yaşımı bilmiyorum, kimseye sormadım Ülkenin haritasında gözükmeyen bir köyde Ülkenin bin bir türlü dertlerini dinledim Kaç cumhurbaşkanı ölüp gitti, kaç vekil ölü taklidi …

Sibel Şahidim dünyanın tersine dönmediğine Dar sokakların yolculuklara geçit vermediğine Sen gökyüzüne tutunan son yağmur damlası Diren ki yeniden umutlar yeşersin Ve su geçirmez kaldırım taşlarına inat Buğday tarlaları dizilsin çocuk yüreğimize… Bülent Öntaş 07.10.2024 – İstanbul Sibel: Farsça’da buğday başağı ya da yere düşmemiş olan yağmur damlası

Arafa Yolculuk Uzun günler demlenirken buhurdanlığımda Güneş serinletirdi gölgelerin aksine Senin hayalin tüllenirdi ufkumda Dağlar aşardım bir haftada, küçük adımlarımla Türlü düşler, denizler geçerdim Heykellerin belirirdi yollarımda Sana dair şarkılar biriktirdim tonlarca Zamanın çarkları dönünce kerelerce Endamını gördüm önce, imleyen gözlerini sonra Günler kısalmıştı ama bulmuştum sonunda Meğer onlar hızlanırlarmış nasılda Ama hamlıklarıyla varıyorlar artık sona Sarmaşık bir merak vardı …

Uyanış Aşk, ayrılık, ihanet, ben neler gördüm… Her şey boşmuş hayatı takva ile çözdüm. Ümit TÜKENMEZ

Renksiz Palet Derinliklerim var benim, su yüzüne çıkaramadığım. Gizli kapaklı yaralarım var, kör kuyularımda sakladığım, Bulutlara tutunup, hayalini kurduğum düşlerim var. Hâlâ tamamlayamadığım. Beklesem de gelmeyeceklerim var, yok olduğuna i nanamadığım.. Uçurtma olup salınma isteğim var; bir çocuğun pamuktan ellerinde. Pembe, sarı, yeşil, turuncu, kırmızı, Siyahı ya da beyazı karıştırıp paletimde, savurup ta mavi gökyüzüne, Değiştiresim var; Dünya’nın tüm renklerini, …

Bir Sonbahar Aksanıydı O Gün Şehirler Giz Bir de isimsiz şehirler var bir benim gezip gördüğüm Kimsenin bilmediği hasretlik öyküleri meydanlarında Adımlarımı gizlediğim sokaklarında bir ben arkadaş oldum kaldırım taşlarıyla Ey yüreğim seni daha nasıl gezdireyim bilinmezliklerde Keşfedilmemiş ve isimsiz günahlardan uzak nasıl sevdireyim içimdeki sevgiliye… Bülent Öntaş 26.09.2024 – İsimsiz Şehirler Atlası *** Cehennem Sen benim taşınmak istemediğim mekanın …

Son Nokta Ölümsüz sandığımız aşkımızda, Geldiğimiz nokta; Ölümsüz sandığımız aşkımıza, Birlikte koyduk nokta. Ümit TÜKENMEZ

Vazgeciş Hayaller kum taneleri misali, Deniz dalgaları gibi geçişli, Yakamoz dolmuş gözlerin siyahı. Dudaklar mühürlü, sözleri susmuş. Geçmişini ezmiş, bugünden bezmiş Bakarken unutmuştu görmesini Sevdiğini sanıyordu, yanılmış. Beklediği duraklarda yorulmuş. Gönül yükünden ezilmiş bedeni, Ağır gelmişti söylemedikleri… Kaçarak bitirdi tüm geçmişini, Vedasız anlattı vazgeçtiğini. Tülin Erol 02.07.2023/ İstanbul

Gerçeklerle Yüzleşme Düşündüm! Bunca yıldır ben ne yapmışım? Mutluluğu aramış fakat bulamamışım, Aşkı yaşadığımı sanıp kendimi kandırmışım; Dost bildiklerimin ihanetine uğramışım, Demek ki bunca yıldır boşuna yaşamışım. Ümit TÜKENMEZ

Büyük Yalnızlık Her şey Herkes eve dağılana kadar Yüksek sesle bağırmak meydanlarda ve sonra çekip gitmek ayrı ayrı Sokaklar abluka altında, sevmek yasak, sevilmek asla Her şey Herkes köşeyi dönene kadar Sıcaklığı vuruyor ticari işletmelerin ışıl ışıl caddelere Hava karardı ve her yer Amerikan bezinden bucks Kahverengi bahçesinde yapayalnız bir sonbahar Duvarın arkasında kocaman bir mezarlık Ve önünde yaşadığını zanneden …