Şiir

Rüya Gülümsüyorduk. İlk coşkusu , bayram sabahlarının. Denizler, bizimdi . Gökyüzü, bizimdi. Cümle alem, bizimdi. Biz, alemdik. Cennette elmayı ilk kim yedi? Kim kalbini söktü masumluğun? Sürünen yılanın fısıltısını , ilk kim duydu ? Biz, alemdik Alem , bizde. Ayrı zaman dilimlerinde bekliyorduk. Ayrı kıtaların, çamur izleri ayaklarımızda. Başka yaşamların tecrübeleri ruhlarımızda. Kavuşmuştuk. Zerremiz karışmıştı. Başka bir evren vardı şimdi. …

Kahkaha Çiçeği Bazı öykülerim yarım kalabilir; alfabesiz de günleri anlatırken geceyi ihmal edebilirim apansız Akşamın hüznü şarapsız da yaşanabilir; kadehsiz de sonunu yaşarken mutlulukların başını unutabilirim asude… Sanmayın ki duygusuz değildir bu can; yeri geldiğinde gözyaşında boğulabilirim de gülmeyi öğrenmenin vaktindeyim şimdi; kahkaha çiçeğiyim Arjantin’de tangoyu bilmediğimi kim söyledi ki size; gelin de görün merdivenleri çıkışımı… Geçmiş düne ait fotoğraflardan …

Yaşasın Cumhuriyet Mavi sonsuzlukta yol alan gözlerin, Atam!.. Seninle doğdu bu Aziz Milletin, Hür isek ve var isek, Bunlar senin izlerin. Son nefese dek bizler, Bekçisiyiz ; Cumhuriyet’in. Tülin Erol 29.10.2024 / İstanbul

Masum Hırsız Gizlice sevdim çok acı çektim, Bir türlü edemedim itiraf; Yaptığım ilk ve son hırsızlıktı, Albümünden çaldığım iki kare fotoğraf. Ümit TÜKENMEZ

Bende Değil Sen şimdi benden geçmiş günlerimi istiyorsun ya;                           nasıl bir özlem içindeyim bir bilsen İlk gençlik hallerimi tutabilsem ellerimle; bırakır mıyım zifir geceye Sen benden beni istiyorsun ya; nasıl anlatayım ki bilmem Yarım asırlık kısacık hikayeler var heybemde;                 …

“Yuvayı Yapan Dişi kuştur.” Kelebek Etkisinde Aile!.. Kadının sesi ve nefesiyle, yuvaya bakış. Kadına atfedilen görev, iki kişi (kadın ve erkek) arasında kurulan bağ, aile yuva demekti. Ve gerçek yuva ve gerçek aile insanın yüreğinde taşıdığını, sahiplenmekti. Mutluluğun sembolü olan ailenin yapısına baktığımızda. İnsan hayatını ifade eden üveyik kuşu(baba figürü) ailenin temel taşı ve bilgeliği temsil eden kumru anne, yusufçuk …

Çırağın Düşü-şü Düşündüğümde seni simsiyah gözlerinin hapsinde ve incecik bileklerinde vicdan kanıyorken çocuk işçiliğinin teri karışır alın terine zamanın çıplak ayaklarındaki prangaların kiri pası akar karanlık tamirhanelere şiir atölyesi değil ki can parem çırak işi değil ki yaşamak, ah içimde üşüyen mısralar bembeyaz sütü koymuş ocağa anam, karnım vakitli vakitsiz aç karın tokluğuna fayda etmez ki şairlik keder tasından çorba …

Işıltı Bulutlu sonbahar sabahında, umutlu Yollarım var ışıl ışıl ufka doğru. Eşlik eden kağıt ve kalem! Bir de heybem omzumda, Henüz yazmadığım hikâyelerimle dolu. Karanlık gecelerden beslenen, Can yaktıkça kükreyen kelimelerim var. Kaşıdıkça kanamıyor artık yaralarım, Kan tutmaz, söz geçmez gönül kervanlarıma. Diyar diyar dolanan seyyahım tozlu raflarda, Belki kitapların yırtılmış sayfalarında. Dolanır durur soluklanırım elbet, Güvenli hissettiğim bir yüreğin …

Çarenin Şavkı Hareketleri acıtıyordu, burkulmuş duygularım Çare aradım kırk yolda kırk adım attım Sonunda bir kalınca anladım Meğer biçimleri mercek sanmışım Çokla hakikati hep ıskalamışım Karanlık doğuruyordu, sıra sıra fikirlerim Şimdi akıyorum anda, rengarenk hislerim Birin meltemiyle yerin göğün şavkına erdim Aydınlandı arkam önüm, solum sağım Bakarım her nefes yanımda dostlarım İlker Ko / B883D9 Ağustos 2024

Mehtap Mehtaplı bir gecede Mehtap’la beraberdik. Mehtabın büyüsüyle, El ele, göz gözeydik. Ümit TÜKENMEZ