Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
“Evren sonsuz, insan ise yalnızca bir kum tanesi, belki de ondan daha az…”
Mehmet Mücahit Yurteri
Hiç ve Ötesi
İnsanoğlu, zamana zincirlenmiş bir gölge,
Sırlar peşinde kör bir rüzgâr gibi…
Koşmuş durmuş, soluk soluğa,
Bilinmezin soğuk nefesi teninde…
Peki, yakalayabilmiş mi?..
Ellerinde sadece boşluk mu var?..
Belki hiç,
Belki yalnızca bir yankı…
Merak etmiş;
ruhunun karanlık kuyularını,
dünyanın fısıltılar ile sakladığı hikâyeleri,
kökleri geceye uzanan ağaçların sırrını,
kırlangıçların rüzgâra çizdiği görünmez haritaları,
denizlerin suskun gözyaşlarını,
okyanusların derin sessizliğini,
ve sonsuz boşluğun titreyen ışıklarını…
Peki, çözebilmiş mi bu bilmeceleri?..
Öğrenmiş mi kaderin mühürlü satırlarını?..
Ne kadarını kavrayabilmiş ki?..
Hiç…
Sonsuzluk denizinde,
bir damla bile değil ademoğlu…
Belki solgun bir yankı,
belki unutulmuş düş…
Hiç olan, neyi çözebilir ki?..
Çözemez, belki kendi hiçliğini bile…
Bakırköy, Nisan 2025
Mehmet Mücahit Yurteri
Kara Kalem : Mehmet Mücahit Yurteri
