Şiir

Fotoğraf: Birgül Tombul Gün batıyor… Elini kana buladı batarken güneş. Gri, kırmızı bulutlar dolu her yanda, Gökyüzü bu akşam sıkıntılı, bir başka. Yoldayım, geliyorum… Ne kadar çok yolda ve giden var. Her taraf insan dolu tıka basa, Yeryüzü bu akşam tam anlamıyla bir curcuna. Hiç tadım yok… Her yerde birileri var ama kof, Her taraf ışıltılı ama manasız, bomboş, Sence …

Ters Zekalı Zalimden de merhamet dilenirsin, Cahilden ilim/ bilim dilenirsin. Kuru ağaçtan meyve de beklersin, Hakk’tan değil de kuldan dilenirsin. Hırsıza altın emanet edersin, Katilden nice ömür dilenirsin, Bedbahttan bile talih dilenirsin, Şeytandan niye cennet dilenirsin? Vefasızlardan vefa da dilenirsin, Aşksızlardan bile aşk dilenirsin, Ömrünü çalandan ömür dilersin. Korkaklardan cesaret dilenirsin. Arsızca yol bilmeze yol sorarsın, Azrail’e bile ömür sorarsın, …

Ne Zor İştir Kitap Yazmak! İnsan takdir edilmek, Sevinip sevilmek ister. Lakin önce hak etmek, Emek sarfetmek gerek… Kitap yazmak, Yazdığınızı bastırmak, Bastırdığınızı okutmak Zor bir işe bulaşmaktır… Yazar olmak, Eser bırakmak, Kulağa hoş gelir de, Tüm bunlar süreç ister… Kitap yazmak zordur; İyi bir damar yakalayacaksın, Taş kule gibi onu kurgulayacaksın, Örümcek ağı gibi örgüleyeceksin, Hatasız bir dosya haline …

TÜRLÜ SEVGİ VAR İNSAN DOĞASINDA Kara Kalem : Mehmet Mücahit Yurteri Ben sevgiyi saygıyı ailemde öğrendim. İlkin ana baba, kardeşlerimi sevdim. Saygılı oldum, huzuru yuvamda buldum. Oysa türlü sevgi var insan, doğasında. Oysa cismani sevgi var, yaşam içinde. Diyemem cana, seni seviyorum diye! Saklı duygularım katlandı hep, içimde. Çekimser düşünceler geziyor, zihnimde. Şüphe yok canla doğaya sevgiden yana. Hatta insan …

“Evren sonsuz, insan ise yalnızca bir kum tanesi, belki de ondan daha az…” Mehmet Mücahit Yurteri Hiç ve Ötesi İnsanoğlu, zamana zincirlenmiş bir gölge, Sırlar peşinde kör bir rüzgâr gibi… Koşmuş durmuş, soluk soluğa, Bilinmezin soğuk nefesi teninde… Peki, yakalayabilmiş mi?.. Ellerinde sadece boşluk mu var?.. Belki hiç, Belki yalnızca bir yankı… Merak etmiş; ruhunun karanlık kuyularını, dünyanın fısıltılar ile …

Karanlık Silüetler Gözlerin kırpacağı kadardır yaşamak. Kiminin şansı dudak uçuklatırken, Kimileri ise geceye haykırır feryadını. Aynı karından var olanların bile Bambaşka yazılan kaderin sakinleri… Ey İtiraz Bey; sakın sesini çıkarma! Bu kalemin bir sahibi var, unutma! Açık ağızla izlediğin hayatların Hangisi kök saldı ki dünyaya? Acıyan bir yer var, minnacık et parçası; Sığar içine koca bir âlem, var ki… Dağların …

YARIYI DEVİRDİK Yarıyı devirdik yaş altmış oldu Tutun merdivene in yavaş yavaş Gençliği bitirdik göze nem doldu Yüzünü öteye dön yavaş yavaş Saçlara kar düştü her yer bembeyaz Kısacık ömürde kalmadı ki haz Hakk’a dön yüzünü gel eyle niyaz Hazırla bohçanı sen yavaş yavaş İster elli yaşa ister yüz yaşa Gönül kocamazmış sen bakma dışa İsyan ne haddime ey Rabb’im …

NASİP Yabanıl kişiliğime bir saldırı düzenlendi kimliği belirli kişilerce Mutaassıp çocukluğumdan kalan bakiyenin faizini ödüyorum hala Kuruşlarla attım imzamı eserlerime Çılgın denemeler gerçekleştirdim varoluş sancılarını dindirebilmek için Önceden geçiştirirlerdi beni Şimdi ahkâmı ben koyuyorum kesin bir kararlılıkla Tepemde akbabalar dönüyor cebime haramiler dadandı Cümle alem temaşa ederken mevcudatı Bizim bahtımıza yine yalnızlık düştü UFKÎ-İsmail KARATAŞ

Özlem Korkmaz Son Otobüs İnsan doğar ve büyür. Bir emekler bir yürür. Son otobüs görünür. Alır başın gidersin. Önce dişin sökülür. Ardından saç dökülür. Belin dizin bükülür. Alır başın gidersin. Kuvvetin gücün biter. Aklın hafızan yiter. Gömleğin olur kan ter. Alır başın gidersin. El ayağın büzersin. Baston ile gezersin. Son halini süzersin. Alır başın gidersin. Başına aklar düşer. Ne hayırdır …