Gözlerimdeki Yağmur

Kara Kalem : Mehmet Mücahit Yurteri

Ölüme giderken
Öldüremiyorum kimseyi;
Kıyamıyorum.
Bana kıydıkları gibi.
Mısralar doluyor yüreğime;
Gözlerim yağmur topluyor.
Oluk oluk akacaklar birazdan,
Sızacaklar bulutlara.
—
Yüzüme vurulmuş binlerce cümlen var;
Hiç yorulmadan,
Hiç acımadan, tekrar tekrar.
Bütün ateşini kustuğun
Kalbimin içine.
Öldürmüyor ne yazık ki,
Küstürüyor sadece.
—
Telaşe zamanlarımda,
İçimdeki kırgınlıklar çok feci.
Her cümle yakıyor tekrar tekrar;
Düşünmek istemesen de.
Kara büyüleri kaplamış
Kırılgan bedenimi.
Saplanmış demirler boynuma.
Şimdi ben de tutup kılıcımı,
Yazıp kağıtlara, yaksam…
Ne farkım kalırdı şeytanlardan,
Kalbi,
Yüreği kararmışlardan?…
—
Yüzüme vurulmuş binlerce cümlen var
Hiç yorulmadan
Hiç acımadan tekrar tekrar
Bütün ateşini kustuğun
Kalbimin içine
Öldürmüyor ne yazık ki
Küstürüyor sadece
—
Herkesin bir çıkarı, bir kendince;
Herkes bir yerde olmaya çalışıyor.
Bir yere yükselmek için
Üstüne basıyor.
Ben bu dünyada olmak istemiyorum.
Adım başı yalnızlıkla geziyorum.
Öyle alışıyor ki insan,
Gölgesi bile ağır geliyor.
Düşüyorsun damlaların peşine;
Bir çiçek sesleniyor sana,
Bir kedinin bakışına,
Bir karganın şımarıklığına.
Şiirler yazıyorsun.
Sonra…
Sessizlik oluyor.
Gece.
Karanlık korkutmuyor aslında;
Çıldırtıyor insansılar.
Öyle dolaşıyorlar ortalıklarda…
—
Yürüyorum hayatın içinde,
Yürüyorum hayallerime,
Yürüyorum gidişime,
Yürüyorum sonsuza.
Yürüyorum yağmurlar içinde;
En üzenleri bile teslim edip cennetine,
Usul usul gidiyorum cehenneme.
29.11.2025
Gencay COŞKUN

Facebook ta paylaş

X te paylaş