Şiir

Bende Değil Sen şimdi benden geçmiş günlerimi istiyorsun ya;                           nasıl bir özlem içindeyim bir bilsen İlk gençlik hallerimi tutabilsem ellerimle; bırakır mıyım zifir geceye Sen benden beni istiyorsun ya; nasıl anlatayım ki bilmem Yarım asırlık kısacık hikayeler var heybemde;                 …

“Yuvayı Yapan Dişi kuştur.” Kelebek Etkisinde Aile!.. Kadının sesi ve nefesiyle, yuvaya bakış. Kadına atfedilen görev, iki kişi (kadın ve erkek) arasında kurulan bağ, aile yuva demekti. Ve gerçek yuva ve gerçek aile insanın yüreğinde taşıdığını, sahiplenmekti. Mutluluğun sembolü olan ailenin yapısına baktığımızda. İnsan hayatını ifade eden üveyik kuşu(baba figürü) ailenin temel taşı ve bilgeliği temsil eden kumru anne, yusufçuk …

Çırağın Düşü-şü Düşündüğümde seni simsiyah gözlerinin hapsinde ve incecik bileklerinde vicdan kanıyorken çocuk işçiliğinin teri karışır alın terine zamanın çıplak ayaklarındaki prangaların kiri pası akar karanlık tamirhanelere şiir atölyesi değil ki can parem çırak işi değil ki yaşamak, ah içimde üşüyen mısralar bembeyaz sütü koymuş ocağa anam, karnım vakitli vakitsiz aç karın tokluğuna fayda etmez ki şairlik keder tasından çorba …

Işıltı Bulutlu sonbahar sabahında, umutlu Yollarım var ışıl ışıl ufka doğru. Eşlik eden kağıt ve kalem! Bir de heybem omzumda, Henüz yazmadığım hikâyelerimle dolu. Karanlık gecelerden beslenen, Can yaktıkça kükreyen kelimelerim var. Kaşıdıkça kanamıyor artık yaralarım, Kan tutmaz, söz geçmez gönül kervanlarıma. Diyar diyar dolanan seyyahım tozlu raflarda, Belki kitapların yırtılmış sayfalarında. Dolanır durur soluklanırım elbet, Güvenli hissettiğim bir yüreğin …

Çarenin Şavkı Hareketleri acıtıyordu, burkulmuş duygularım Çare aradım kırk yolda kırk adım attım Sonunda bir kalınca anladım Meğer biçimleri mercek sanmışım Çokla hakikati hep ıskalamışım Karanlık doğuruyordu, sıra sıra fikirlerim Şimdi akıyorum anda, rengarenk hislerim Birin meltemiyle yerin göğün şavkına erdim Aydınlandı arkam önüm, solum sağım Bakarım her nefes yanımda dostlarım İlker Ko / B883D9 Ağustos 2024

Mehtap Mehtaplı bir gecede Mehtap’la beraberdik. Mehtabın büyüsüyle, El ele, göz gözeydik. Ümit TÜKENMEZ

Adımı Bilmiyorum Adımı bilmiyorum, şunu biliyorum Ben Doğu’nun en ücra köylerinden birindeyim Bir köyün delisiyim, öyle bilinirim Duvarlara ismimi hiç kazımadım Burada duvar yok, toprak var Toprağa değer biçen bir kazıkta da görmedim İsmimin baş harflerini bilmiyorum Yaşımı bilmiyorum, kimseye sormadım Ülkenin haritasında gözükmeyen bir köyde Ülkenin bin bir türlü dertlerini dinledim Kaç cumhurbaşkanı ölüp gitti, kaç vekil ölü taklidi …

Sibel Şahidim dünyanın tersine dönmediğine Dar sokakların yolculuklara geçit vermediğine Sen gökyüzüne tutunan son yağmur damlası Diren ki yeniden umutlar yeşersin Ve su geçirmez kaldırım taşlarına inat Buğday tarlaları dizilsin çocuk yüreğimize… Bülent Öntaş 07.10.2024 – İstanbul Sibel: Farsça’da buğday başağı ya da yere düşmemiş olan yağmur damlası

Arafa Yolculuk Uzun günler demlenirken buhurdanlığımda Güneş serinletirdi gölgelerin aksine Senin hayalin tüllenirdi ufkumda Dağlar aşardım bir haftada, küçük adımlarımla Türlü düşler, denizler geçerdim Heykellerin belirirdi yollarımda Sana dair şarkılar biriktirdim tonlarca Zamanın çarkları dönünce kerelerce Endamını gördüm önce, imleyen gözlerini sonra Günler kısalmıştı ama bulmuştum sonunda Meğer onlar hızlanırlarmış nasılda Ama hamlıklarıyla varıyorlar artık sona Sarmaşık bir merak vardı …

Uyanış Aşk, ayrılık, ihanet, ben neler gördüm… Her şey boşmuş hayatı takva ile çözdüm. Ümit TÜKENMEZ