Her akıl sahibi başka düşünür.
Yoksul içten çöker boynu bükülür.
Varsıllar şen şakrak olarak yürür.
Dünyayı bir başka, tozpembe görür.
Varsılın işi dağı aşıp gider.
Fakirin daha başlamadan biter.
Zenginin varlığı, katlanıp artar.
Yoksul para diye, yılanı kırpar.
Bu mu insanlık, bu mudur yaşamak?
Biri sırça köşkte, keyif çatacak.
Diğeri ekmek ardında koşacak.
Birlik beraberlik nasıl olacak.
Kalem isyanda, mürekkep kusuyor.
Kağıdın rengi, heceden kaçıyor.
Toplum yoksullaşmış, halk aç geziyor.
Varsılın gözü mandaya benziyor.
Mehmet Altunay 12/09/2025 Çınarcık
Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi

