Türlü Sevgi Var İnsanın Doğasında

TÜRLÜ SEVGİ VAR İNSAN DOĞASINDA

Kara Kalem : Mehmet Mücahit Yurteri

Ben sevgiyi saygıyı ailemde öğrendim.
İlkin ana baba, kardeşlerimi sevdim.
Saygılı oldum, huzuru yuvamda buldum.
Oysa türlü sevgi var insan, doğasında.

Oysa cismani sevgi var, yaşam içinde.
Diyemem cana, seni seviyorum diye!
Saklı duygularım katlandı hep, içimde.
Çekimser düşünceler geziyor, zihnimde.

Şüphe yok canla doğaya sevgiden yana.
Hatta insan sevgisi yürür damarımda!
Yuva kuruyor kuşlar, baharla ilkyazda.
Türlü türlü sevgiler var, insan doğasında.

“Ya vedut” Allah vergisidir canlılara.
Bulamazdı yarımlar birbirini, yoksa.
Yaratılmazdı dünya, sevgisiz ortamda!
Türlü türlü sevgiler var, insan doğasında.

Ota dönmez miydi, çorak toprakta türler?
Yaşar mıydı canlılar, sevgisiz dünyada.
Baskın gelir sevgi kokusu ilk baharda.
Türlü türlü sevgiler var, insan doğasında.

Katre katre damlıyor sevgi, yüreğime!
Sürgün veriyor, sinemin çorak yerinde.
Sevginin ham kokusu eğer, kuşatırsa.
Türlü türlü sevgiler var, insan doğasında.
Mehmet ALTUNAY 01/07/2025 İstanbul

Facebook ta paylaş

X te paylaş