Tekâmül

Tekâmül

Camdandır dilsiz ve âmâ gözyaşlarım, düşünce kırılır,
Öyle batar ki kalbime al bayraklara da boyanır.
Nicedir anlayışsızlıklar birikti anlayışımda,
Oysa biraz anlayış ki dağı ova yapar biranda…
Bahar gelinliğini giydi de yaz saadetle doldu…

Dertleri ki çeke çeke tahammül bile hamal oldu,
Susuz kalan çiçeklerin dili çoktandır toprak oldu,
Tekâmül yolunda hayat nicedir bize tesbih oldu,
“Ya sabır!” çeke çeke ki dilimde de nasırlar oldu!..
Ve elemle kemale eren sözler, şimdi şiir oldu…

Acaba olsak da çürümemenin garantisi var mı?
Şeytanla büyük bir savaştayken güvenli bir yer var mı?
Bir ömür neyin hazırlığı bu, vuslat acaba kâr mı?
Vesileyse olanlar, neden heybemize diken dolar?
Niyedir bu telaş; kavga, hangi büyük duruşma için?

Kötülüğün ki ömrü uzarken iyilik neden ölür?
Kim, kim cennete dünyanın zalimlerini sokabilir?
Kötülüğün dünyada kalması elbette ki ondandır…
Kötülerinse dünya, ebediyet iyilerin olsun!..
Anlayış Sûr’u üflesin de cehalet yerini bilsin!..

Şenol Tombaş

Facebook ta paylaş

X te paylaş