Îtikad-ı Aşk Humuşan, dargın senelerden geçti. Ümidini cami avlusuna bırakan bir mecnun şimdi. Konuşsa ne çare, duyan yok onu beşerden; Unutulmuşların diyarında açan bir çiçek gibi. Günahsız, mahcup bir tebessümün düşünde, Diyemez kimselere: vururlar sevdanın Kâbe’sini. Kederin okyanusunda tek dünyasıydı iştiyakı; Bir çift hâkî bakışa intihar etti idraki. Çaresi susmak, vuslatı imkânsız şimdi. Bir adım atsa yetmez mecali. Elle tutsa …
Devamı