Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Özlem Korkmaz
Son Otobüs
İnsan doğar ve büyür.
Bir emekler bir yürür.
Son otobüs görünür.
Alır başın gidersin.
Önce dişin sökülür.
Ardından saç dökülür.
Belin dizin bükülür.
Alır başın gidersin.
Kuvvetin gücün biter.
Aklın hafızan yiter.
Gömleğin olur kan ter.
Alır başın gidersin.
El ayağın büzersin.
Baston ile gezersin.
Son halini süzersin.
Alır başın gidersin.
Başına aklar düşer.
Ne hayırdır ne de şer.
İş bu ya, sen de beşer.
Alır başın gidersin.
Ağzının tadı gider.
Dert etme, oldun heder.
Millet, bu halin ne der.
Alır başın gidersin.
Gözünün feri söner.
Bir anda başın döner.
Bacana baykuş tüner.
Alır başın gidersin.
Yüzüne ölüm vurur.
Boğazın dilin kurur.
Sesin soluğun durur.
Alır başın gidersin.
Vârislerin diş biler.
Azrail halin güler.
Memur nüfustan siler.
Alır başın gidersin.
Önce salâ okunur.
Dosta acı dokunur.
Teneşire konunur.
Alır başın gidersin.
Mezar satın alınır.
Beyaz kefen salınır.
Eyvahlara dalınır.
Alır başın gidersin.
Yeşil tabut görünür.
Halk mateme bürünür.
El toprağa sürünür.
Alır başın gidersin.
Mezar başı gelinir.
Gözyaşları silinir.
Fatihalar bilinir.
Alır başın gidersin.
Geri dönüşün olmaz.
Gelenler senle kalmaz.
Gidince yerin dolmaz.
Alır başın gidersin.
Dünyayı bunca anma.
Rengine kanıp yanma.
Özlem vakit çok sanma.
Alır başın gidersin.
Özlem Korkmaz
Fot: Özlem Korkmaz
