On Metrelik Kumaş

“İnsan, yoklukla sınanmaz aslında… Asıl sınav, fazlalığın gölgesinde başlar…”
Mehmet Mücahit Yurteri

Kara Kalem : Mehmet Mücahit Yurteri

On Metrelik Kumaş

Yemek… Bir lokma hayat
Nefes… Ciğerde titreyen umut
Uyku… Geceyle yapılan eski bir barış
Örtünmek… Utancın kumaşla buluşması
Barınmak… Taşa sığınan tenin duası
Bunlar yeter mi insana?
Yetmez…
Çünkü insanoğlu,
Gölgesine bile sahip olmak ister bazen.
Daha fazlası… Hep fazlası…
Bir elma değil, bahçeyi ister.
Bir ışık değil, güneşi…
Bir ses değil, gürültüyü…
Ve sustukça büyür içindeki açlık.
Peki, nedir bu susuzluk?
Bu doymayan mideler değil artık,
Doymayan kalplerdir belki de.
Ne kadar verse hayat,
Ne kadar sunsa gökyüzü,
İnsanoğluna yetmez…
Yeteni küçümser,
Elindekini unutur,
Daha fazlasını avlar gecenin sırtında.
Biriktirir…
Biriktirir…
Biriktirir…
Ama düşünmez:
Biriktirdiği, yalnızca kendini gömdüğü toprak olur sonunda.
Tahtlar kurar,
Hükümler yazar,
Adaletin önüne bencilliği koyar.
Ve yol boyunca…
Ezilen omuzlar,
Kırılan kalpler,
Kuruyan gözyaşları…
Hepsi tek bir kelime uğruna harcanır:
Daha.
Ama sonunda ne kalır?
Ne götürebilir yanında?
Sadece on metrelik bir kumaş…
Ve arkasında ismini unutan bir dünya.
Ayvalık, Temmuz 2025
Mehmet Mücahit Yurteri

Facebook ta paylaş

X te paylaş