Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Anadan dünyaya gelince insan,
Etrafına bakar bakar, öğrenir.
Sanırsın ki onda kuş dili, lisan,
Yavaştan zamana akar, öğrenir.
Her ne kadar cahil olsa bir kişi,
Bulması gerekmez yaşı yetmişi.
Dünyaya gelmeden yanık sa aşı,
Dünya meşakkati çeker, öğrenir.
Kondurmaz namerdin ihanetini,
İstemez faninin saltanatını.
Dinlerse bir âlim nasihatini,
Gönül çerağını yakar, öğrenir.
Çoğalır ruhunda alıcı vezin,
Hikmeti çoğalır dildeki sözün.
Döner Yaradan’a, lütfeder nazın,
Taş üstüne ekin eker, öğrenir.
Şahdamar içinde Yüceler Yüce,
Lütuf dur dolaşır hem gündüz gece.
Hak nasip ederse kalbine bence,
Cümle kâinatı okur, öğrenir.
Vazgeçer ser ile can ile candan,
Gönülden teslimi isterken Bir’den.
Gönül gözü ile o nazlı yârdan,
Pinhan der, hâlini döker, öğrenir.
03.11.2025
Pinhan
