Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Nesne ile İnsan Arasındaki Bağ
Nesnelerle aramızda görülmeyen bir bağ vardır. Bu bağ pamuk ipliğine bağlı olduğu kadar eşsiz bir özelliği de beraberinde getirir. Bir kişi ile duygusal bir bağ kurmak istenirse ona hediyeler(nesne)alınır.
Bir bakıma, maddeyi ölümsüz yaparak da herkesin kendi hikâyesini de görmesi bakımından özel bir alan açılır. Eşyalar, sadece obje olarak görmekten çıkarılırsa, ona zamandan ve mekândan bağımsız bir anlam yüklenir. Aradaki gönül bağını, sonsuz sevgisiyle sargı bezine sarılarak daha anlamlı kılmaya çalışılır.
Sevdiğiniz kişinin bir daha geri gelmeyeceğini yani ölüm haberinin evlere kor gibi düştüğü zamanlarda, bu üzücü durumun ardından ona ait olan eşyaları yakınlara verilir. Tradisyonel olarak da bekletilmesi uygun olmadığı için, çevredeki tanıklara verilir. Onun hatırasını yaşatmak için bizler de çok değerli olan birkaç tane eşyasını saklarız ama hiçbiri vermemek demek, insanın kendi iç dünyasında ruhuna toprak atmak olur.
Aslında, biriktirmenin psikolojik olarak da bir karşılığı muhakkak vardır. O kişi çok özlenir, kokusunu yüreğinin yanan ciğerlerinde hissettiği için bu durumdan çıkmak istemez. Yaşamı durdurmanın farklı bir yoludur. Bunun sonucunda da farklı hastalıklar kendini gösterir. Yaşamın devamı için eşyaların verilmesi uygun bulunur. Maksat, eşyalardan kurtulmak değildir. Hayatın kısır döngüsüne adapte olmak için bazı şeylerin yapılması gerekir. O kişi ile bağımız her zaman sürer ama onun nesnelerinin içinde onunla yaşamak insana belli bir dönemden sonra zarar verir. Çünkü alınan veya verilenler, ölümün ötesinde sizinle konuşmaya devam edecektir.
O yüzden, size verilen ya da sizin verdiğiniz şeylerin sadece bir obje olmadığını bilerek hayatınıza yön vermeniz gerekir. Bir şeyleri atmayıp saklamak o kişi ile bağınızın ne kadar sürdüğü ile alakalıdır. Nesnelerin(eşyaların) kendisinden ne kadar çabuk vazgeçerseniz insana yüklediğiniz anlam dünyasından da o sıklıkla vazgeçersiniz.
Hacer Taşdemir
