Kadınım
Ayağa kalk kadınım al eline kalemi,
Hayata geriden başlamak mı? bu senin kaderindi.
Kendi kararın diye bir şey yok, kurma hayatının hayalini,
Sonuçta eksik eteksin, aklın kısa, kırk sözünden biri doğru değil mi?
Ayağa kalk kadınım al eline kalemi,
Değer verilmemiş sözüne, aklına, düşüncene; söyleneni yap yeterli.
Gözü açılır diye okumasın demişlerdi, ilkokula gitsin yeter, ne olacak ki sanki,
Otur evinde çocuk bak, bu kaderin. Yoksa…değil mi?
Ayağa kalk kadınım al eline kalemi,
Gece sokaklarda korkmadan yürüyebildin mi?
Zamanında en sevdiğin, canına kast etmedi mi?
Arkam dediklerin sana hesapsız sahip çıkabildi mi?
Ayağa kalk kadınım al eline kalemi,
Herkesin hayatına emek veren sen, senin hayatına kim dokunabildi?
Yoğrula yoğrula geldiğin bu günleri, hayatı, fikirleri,
Dök bembeyaz kağıda düşüncelerini, peki… bu senin hakkın değil mi?
Ayağa kalk kadınım, al eline kalemi,
Şöyle bir silkelen, umutsuzluğu bırak, gücünü topla bu yeterli.
Şiirlerinle aktar ruhundaki incelikleri, öykülerinle anlat hayalinin derinliklerini,
Çağlasın kaleminin mürekkebi, fikirlerin etrafına ışık olsun yeter ki.
Birgül Tombul
İstanbul / 2025
Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi

