Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Duymanı isterim ezgimi
Duymanı isterim beni
Bu buruk oda muziğini –
Eskilerden eski acısı
Yenilerden yeni fendi
Bir kalem, bir el, bir de çok para etmez bir ciğer
Bu çarkın çomagına da tekerine de sokar –
İnsanın gönlünü
Ve ruhunu
İnsanın aklı yendi denir
Duy öyleyse sessiz ah’ımı
Sensiz bendimi, bensiz kendimi –
mahfuz ettiğim
Bu kelimesiz sezgide – Kafiyesisiz bezgide
Aklım kelimelerimi, ruhum mantığımı terk eder.
Bir ah ederim bezginliğim de garibanlığım da uçar gider.
Gözlerim diyarları – çokça sayıda dünyaları sefer eder
Uzaklıklar pek yakın –
Yakınlıklar çok uzak gelir,
Fırtınalı havalarda azgın kelimeler baldan tatlı gelir
Geceleyin sobanın çıtırtısı cana bir hoṣ gelir,
Sanki sarılınca Tanrı’nın eline
Yalnızlıkta mukabele ruha vahiy gibi iner –
Kendinle olanı : Peygamberle hasbihalden daha öz gelir.
Kendi kendine kendinle konuşmak hem bazen zor
Hem bazense kolay gelir –
Bil ki mutluluğun asacaksa yüzümü,
Hayali bunun; ah ne iyi gelir
Gülecekse yüzüm düşecekse gözün
yazmak kalemimden kalbimi
Bana kahır gelir – günah gelir
Benim olan ne varsa hepsi ama hepsi senin olsa bana hepten hoş gelir
Öyleyse hatırla öksüz ezgimi senli kelimelerde
Bulursun belki beni büsbütün
Bir sessizlikte.
Olur da unutursan beni, belki hatırlarsın zaman zaman ezgimi
Mukabele edersin bir lahzada sen de –
Bil ki bu yalnızlık fermanı bana çok gelir –
Paylaşırsan eğer benle bu elmayı
Adem misali Havva misali
Ve aşk da varsa bu işin ucunda
alemler o zaman dar gelir.
Gülerim belki ben de seninle, ruhla, canla, başla -büsbütün.
Muhammet Halit Oğuz
