Olan ve Olamayan Kara Kalem : Mehmet Mücahit Yurteri Sonunda ateş bile yakmamayı öğrendi, Ve o, kül kül dönüştü de gül bahçesi oldu. Ölüm de öle öle dirilmeyi öğrendi. Kızıldeniz de zalimleri boğmayı bildi… Şeytan bir türlü iyiliği öğrenemedi… Bir sözle ay birken iki sevgili oldu. Anasız olmadı da yalnız babasız oldu, Masumluk iftiraya direnmeyi öğrendi. Hasret gömleği de nihayet …

Dünyasız Güneş oldum bir türlü kıyamadım geceye. Şiir oldum bir türlü kıyamadım heceye, Şimdi eksiktir sözüm, ne söyleyeyim vezne? Dil oldum, inceldim de yormadım kulakları… Anı oldum nice nice gözleri suladım. Ömür oldum hiç kimseyi yaşlandıramadım. Azrail oldum da kıyamadım ömürlere… Gözyaşı oldum da akamadım çehrelerde… Aşk oldum da hicrana hiç söz geçiremedim. Yalan olamadım doğruya mahcupluğumdan. Yârin kalbinden hiç …

Sancılardan doğdum ben, İlk nefes bana ağlamayı öğretti, İlk göz ağrım ağlamak benim, Ondan olsa gerek gözlerim hiç büyümedi. Belki de gözyaşı gözlerin zikridir. Haddini bilen gözler dünyaya kibirle bakmaz… En samimi olan ilklerdir bir kere, Ömür boyu çocukluğu tavaf ederiz, Anı onda yaşarız, hep onda yaşarız, Sorumluluk denen canavarı bilmeyiz… Madem büyüyecektik çocukluğu neden tattık ki? Yaşamın sanatıdır çocukluk. …

Yok Oğlu Yok Peynirli poğaçada da peynir yok, Zeytinli açmada bile zeytin yok, Bazı esnafta hiç de merhamet yok, Çok şükür, çok şükür de karnımız tok !.. Yemek gelir sanki o da numune, Hesap gelir sanki saray mutfağı, Simitte bile olmuş ki zelzele, Tanrım sen bizi muhafaza eyle!.. Sağlık bilinci desen doğuştan hiç yok, Zenginlikten zaten haberimiz yok, Fakirlikten desen …

Tekâmül Camdandır dilsiz ve âmâ gözyaşlarım, düşünce kırılır, Öyle batar ki kalbime al bayraklara da boyanır. Nicedir anlayışsızlıklar birikti anlayışımda, Oysa biraz anlayış ki dağı ova yapar biranda… Bahar gelinliğini giydi de yaz saadetle doldu… Dertleri ki çeke çeke tahammül bile hamal oldu, Susuz kalan çiçeklerin dili çoktandır toprak oldu, Tekâmül yolunda hayat nicedir bize tesbih oldu, “Ya sabır!” çeke …

İkilemler neden akıl çeler? Kayboluyorum soruların içinde… Akıl sandalım hangi yana devrilecek? Rüzgar estikçe dalgalar devleşecek… Bildiğim yaşamak niçin bana bu kadar yabancı? Bildiklerim, bilmediklerimin acısını niçin hafifletmiyor? Istırabımın nedeni hangisi? Soru sormayı bilsen ne olacak? Cevaplar dilsiz olduktan sonra!.. Hayatla izdivacımdan ölüm doğacak, Ve insanlar var tip tip Zamanlar bile kip kip Ben şimdi hangi zaman kipindeyim? Sen misin …

Ters Zekalı Zalimden de merhamet dilenirsin, Cahilden ilim/ bilim dilenirsin. Kuru ağaçtan meyve de beklersin, Hakk’tan değil de kuldan dilenirsin. Hırsıza altın emanet edersin, Katilden nice ömür dilenirsin, Bedbahttan bile talih dilenirsin, Şeytandan niye cennet dilenirsin? Vefasızlardan vefa da dilenirsin, Aşksızlardan bile aşk dilenirsin, Ömrünü çalandan ömür dilersin. Korkaklardan cesaret dilenirsin. Arsızca yol bilmeze yol sorarsın, Azrail’e bile ömür sorarsın, …

Bekl-emek   Beklemek hiç büyümemek, Sadakatin kollarında büyülenmek, Ve hiçbir şeye yetişememek, Zamanın kalbine bir dağ gibi oturmak, Bir seçeneğin etrafını sıkıca düğümlemek, Emekleyerek sabır kâbesini tavaf etmek… Daha iyi seçenekleri görünce de “Eyvah!” demek. Beklemek kimi zaman büyük pişmanlıkların ocağıdır, Öyle de güzel bekleyişler vardır ki umut giyinirler, Müjdeli yıldızlarla süslerler durağı… Beklemek sabrı öğretir bize, Ondan çok şey …

Yalnızlık Ebedi Bir Ölümdür !.. Yalnızlık kimi zaman tepkidir. Anlayışsızlığa, görgüsüzlüğe, saygısızlığa… Bu anlamda bir korunma içgüdüsüdür. İnsanların tahribatından kurtulmanın kalesidir. Güneş tek olduğu için aydınlatır dünyayı, oysa yıldızlar öyle mi? Hangi biri aydınlatabilir kelimelerimizi tek başına? Elbette insanlardan kaçsak da yalnızlığın eline düşünce ondan da zararlar görebiliriz. Sahipsiz kuzuyu yalnızlık sahiplenecek değil ya!.. Bu anlamda bir faydalı yalnızlık, iki …

Olmayınca Balığa akıbetini göstersen de oltaya düşüyor. Eşeğin yükünü alsan da kendine yük buluyor. Kediyi iyi eğitsen de fareyi görünce duramıyor. Cahile laf anlatsan da geceden güneş sağılmıyor, Bir ömür cehalete tapmış “Allah nerede?” diyor. Kendi mezarını kazıyor da başkasını gömeceğini sanıyor, Kanıyor kanıyor da kendini gül bahçesi sanıyor!.. Hiç gündüzle gece, ölüyle diri bir olur mu? Ölüye akıl versen …